Lifeyrissjóðirnir snuðaðir um 30 milljarða

og Seðlabankinn sniðgengur sínar eigin reglur. 

Nú er Seðlabankinn búinn að læra þetta af útrásarvíkingunum og lífeyrissjóðirnir blóðmjólkaðir.  Þegar Ísland er endanlega skokkið þá væri gott að eiga erlendar eignir en nei, við skulum gera okkur innlendan skeinipappír (sem var svo mikið vesen fyrir Seðlabankann að biðja um á sínum tíma sem veð fyrir ástarbréfum íslenskra banka) að góðu í ellinni.  Lifið heil.

 

Þrjátíu milljarða gengishagnaður Seðlabankans

Athugasemdir

[Þorgeir Ragnarsson (IP-tala skráð) 31.5.2010 kl. 11:51]

Þvílikt bull í þér maður.

[Guðmundur Ásgeirsson, 31.5.2010 kl. 11:58]

Sá sem er raunverulega verið að "snuða" er Seðlabanki Luxembourg, sem þarf að sætta sig við hrakvirði fyrir þessar eignir og gerir það vegna þess að hann vill miklu frekar fá greitt í Evrum en krónum. Lífeyrissjóðirnir hagnast á því að fá bréfin undir nafnvirði og munu fá fastar tekjur af þeim í krónum frá ríkinu um ókomin ár. Þar sem lífeyrisskuldbindingar eru allar í krónum er það góður díll og laus við gengisáhættu. Seðlabanki Íslands er ekki að leggja neitt á í þessum viðskiptum að nafnvirði, en hefur hinsvegar gengishagnað af því að geta verslað á tvöföldu gengi, þ.e. keypt bréfin á sk. aflandsgengi en selt þau á skráðu gengi undir gjaldeyrishöftum.

Vissulega má gagnrýna að Seðlabankinn sniðgangi með þessu sínar eigin reglur, en á móti kemur að þær ná tæknilega ekki yfir Seðlabankann sjálfan enda er það hann sem setur reglurnar. Þetta er alls ekki sambærilegt við vinnubrögð útrásarvíkinganna sem tæmdu sjóði í þágu eigin hagsmuna, heldur er þetta líkara neyðarbíl í forgangsakstri sem er eftir atvikum heimilt að fara út fyrir umferðarreglurnar í þágu almannahagsmuna. Það má deila um hvort það sé óeðlilegt en þessi forréttindi Seðlabanka til valdstjórnar yfir gjaldmiðilsmálum eru a.m.k. alls ekki óvenjuleg.

Það sem mér finnst hinsvegar einkennilegast við þessi viðskipti er að Seðlabanki Íslands skuli samþykkja að greiða afborganirnar að mestu leyti með beinhörðum útflutningsverðmætum (Evrum), í stað þess að fara að skilmálum skuldabréfanna og borga af þeim í krónum sem kostar ekki neitt nema smotterí fyrir prentunina. Seðlabankar allstaðar á vesturlöndum hafa búið til peninga úr lausu lofti í massavís til að stemma stigu við afleiðingum bankahrunsins, og nú síðast sá evrópski vegna Grikklands. Ástæðan fyrir því að íslensk stjórnvöld hafi ekki brugðið á það ráð í þessu tilviki held ég að sé vegna þess að yfirvöld í Luxembourg hafi sett það sem skilyrði fyrir ákveðnum þáttum sem snúa að uppgjöri á þrotabúi Landsbankans þar í landi, sem hefur svo aftur áhrif á skilanefndina hér heima og endurheimtur hennar upp í kröfur vegna IceSave. Með þessu og ýmsu öðru eins og 260 milljarða "erlendri" skuldsetningu Nýja Landsbankans gagnvart þrotabúinu, grunar mig að verið sé að borga út um bakdyrnar í smáskömmtum upp í IceSave til að slípa niður endanlega fjárhæð, hugsanlega með því markmiði að tryggja 100% endurheimtur svo formleg ríkisábyrgð verði óþörf og hægt verði að friða íslenska kjósendur gagnvart ESB. Sé það rétt er ekki bara verið að múta heilli þjóð heldur beinlínis beita hana fjárkúgun.